Κώστας Φραγκούλης: 16 χρονών νεκρός από σφαίρα μπάτσου
Ξημερώματα 5ης Δεκεμβρίου, μία μέρα πριν την επέτειο μνήμης της κρατικής δολοφονίας του αναρχικού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το χέρι του μπάτσου αναλαμβάνει ξανά τον ρόλο εκτελεστή και πυροβολεί στο κεφάλι τον 16χρονο ρομά Κώστα Φραγκούλη. Ο 16χρονος επέλεξε να μην πληρώσει 20 ευρώ βενζίνη, γεγονός που στάθηκε αφορμή για μια αιματηρή καταδίωξη με πρωταγωνιστή τον ‘’πιστολέρο’’ της ομάδας ΔΙΑΣ. Τελικά, ο Κώστας Φραγκούλης κατέληξε στις 13.12. Όσο ο Κώστας βρισκόταν στα χέρια του ιατρικού προσωπικού, δίνοντας μάχη για την ζωή του, το κράτος μοίρασε επιδόματα 600ευρώ στους ένστολους δολοφόνους, σφίγγοντας τους το χέρι και επιβραβεύοντας τους για την απαράμιλλη υποταγή τους στις κρατικές επιταγές. Αξίζει να σημειωθεί πως την ημέρα όπου ανακοινώθηκε η δολοφονία του Κ. Φραγκούλη, στη Βουλή ψηφιζόταν η χορήγηση του επιδόματος των 600€ σε μπάτσους, που πέρασε με ψήφους των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ. Ειδική μνεία στο “κόμμα του λαού” και της “επανάστασης” ΚΚΕ όπου ακολουθεί μια πάγια κρατικίστικη θέση, επικυρώνοντας το ρόλο του ως το δεκανίκι της δεξιάς και της καταστολής των αντιιεραρχικών κινημάτων.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή τα δημοσιογραφικά τσιράκια του κράτους τρέχουν να καλύψουν την είδηση, υιοθετώντας πλήρως την αστυνομική αφήγηση περί ‘’ανταλλαγής πυροβολισμών’’ και ‘’εμβολισμό’’, συγκαλύπτοντας μία ακόμα κρατική δολοφονία. Όμως μια εξεγερσιακή απάντηση εντός και εκτός των καταυλισμών των ρομά σε όλη την Ελλάδα δεν άργησε να φανεί, δημιουργώντας μία γενικευμένη αναταραχή από τους απροσάρμοστους αυτής κοινωνίας ενάντια στον κρατικό αυταρχισμό και την μανιώδη βία των μπάτσων. Επίσης, στο πλαίσιο της επιθετικής αλληλεγγύης, μήτρα της οποίας είναι το πολύμορφο κίνημα, έγιναν δράσεις όπως η κατάληψη της Νομικής, ενάντια στις κρατικές δολοφονίες και αντανακλαστικές πορείες οργής σε όλη την Ελλάδα με επιθέσεις σε ΑΤ και συγκρούσεις με μπάτσους-δολοφόνους.
Ζούμε σε ένα καθεστώς άκρατης κερδοφορίας των από τα πάνω και απόλυτης μιζέριας των από τα κάτω , όπου η καθημερινή ζωή έχει γίνει αγώνας επιβίωσης. Βλέπουμε καθημερινά όλο και περισσότερες εκκενώσεις καταλήψεων, όλο και περισσότεροι σύντροφοι βρίσκονται στα χέρια του κράτους μέσα σε ένα κλίμα γενικότερης καταστολής στα εξεγερσιακά υποκείμενα. Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση ακήρυκτου πολέμου, όπου η ποινική καταστολή εντείνεται με την αναδιαμόρφωση του σωφρονιστικού κώδικα, ο οποίος εκμηδενίζει τα ήδη λίγα δικαιώματα των πολιτικών και όχι μόνο κρατουμένων. Ήδη βιώνεται η έμφυλη καταπίεση στα σώματα των θηλυκοτήτων με τις πάντα παρούσες γυναικοκτονίες στη δημόσια και μη σφαίρα, τους βιασμούς σε γειτονιές και κοινωνικούς χώρους (τρανταχτό παράδειγμα ο βιασμός στο ΑΤ Ομονοίας). Όπου φτάνοντας στο απαύγασμα του ληστρικού καπιταλισμού με το κράτος να κάνει ακόμα πιο φανερό το λόγο ύπαρξης του, δηλαδή την υποστήριξη της παρασιτικής τάξης των τραπεζιτών, με την έφοδο σε σπίτια και την έξωση ανθρώπων από την πρώτη κατοικία τους. Στα πλαίσια αυτά , οποιαδήποτε μορφή αντίστασης κρίνεται αναγκαία. Οι απαλλοτριώσεις, οι συγκρούσεις, η μάχη με τους εχθρούς μας και η στόχευση για εξέγερση αποτελούν μονόδρομος.
Είναι ευρέως γνωστό, πως οι ρομά στην Ελλάδα είναι από τις πιο περιθωριοποιημένες και κοινωνικά αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες. Βιώνουν καθημερινά την κοινωνική και ηθική απαξίωση από κάθε λογής νοικοκυραίους και ένστολα σκουπίδια. Το ρατσιστικό μένος που έχει εγκαθιδρυθεί με όρους κοινωνικού απαρτχάιντ στον ελλαδικό χώρο έχει σταθεί αφορμή για αμέτρητα πογκρόμ. Παρόλαυτα στεκόμαστε απέναντι σ’ αυτή τη ρητορική και τις πρακτικές που γεννάει, προτάσσουμε τη μαχητική αλληλεγγύη και υποστηρίζουμε τη θέση πως κάθε ζωή έχει αξία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΡΟΜΑ ΠΟΥ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ
ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ Η ΒΕΝΖΙΝΗ, ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ, Ο ΜΠΑΤΣΟΣ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝΕ ΡΟΜΑ
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΑΣΟΕΕ